Slachtofferinformatie-systematiek (SIS)

Ja, bij slachtoffers mag dat. In dat geval is er sprake van een vitaal belang volgens de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG).

Bij verwanten ligt het anders. Met verwanten wordt bedoeld een familielid, partner, vriend of vriendin. Zij moeten de voorziening SIS toestemming geven dat hun persoonsgegevens worden doorgegeven aan de veiligheidsregio en/of incidentgemeente. Een Europese richtlijn bepaalt dat bij terroristische aanslagen de gegevens van verwanten wél zonder toestemming mogen worden doorgegeven.

De bewaartermijn van persoonsgegevens van slachtoffers en verwanten is 6 weken. Voor het doel verwanteninformatie moeten deze gegevens dan vernietigd worden. Voor het doel nazorg kunnen de persoonsgegevens maximaal 1 jaar langer worden bewaard. Dit mag alleen als de nazorg op dat moment nog niet is afgerond. De bewaartermijn kan per slachtoffer verschillen. Zodra ook het doel nazorg is bereikt, moeten de gegevens vernietigd worden. Dit bepaalt de gemeente die de nazorg verleent.

De ‘verwerkingsverantwoordelijke’ let erop dat de persoonsgegevens op tijd worden vernietigd. Dit is de gemeente.

Ja, dat mag als de gemeente of de veiligheidsregio kan onderbouwen dat het langer bewaren van de gegevens echt nodig is.

Ja. SIS wordt alleen ingezet bij incidenten met slachtoffers. Bij een incident mogen persoonsgegevens van buitenlandse slachtoffers en verwanten zonder toestemming doorgegeven worden aan ambassades of consulaten. Het doel is immers om verwanten te traceren en om bijstand te verlenen aan personen die niet thuis of bekend zijn in Nederland.

De werkwijze van SIS bij buitenlandse slachtoffers is beschreven in de factsheet SIS bij een incident in Nederland met veel buitenlandse slachtoffers.

Ja, de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG) geldt in alle EU-lidstaten. Het kan wel zijn dat buurlanden andere afspraken met ziekenhuizen hebben gemaakt over het uitwisselen van slachtofferinformatie. In Nederland zijn met alle ziekenhuizen in convenanten de afspraken vastgelegd over het delen van slachtoffergegevens bij een inzet van SIS.

Ja, de politie moet de vermisten die verwanten opgeven, proberen te matchen met de gewonde en overleden slachtoffers in ziekenhuizen. Zo kan aan de verwant verteld worden waar degene is die hij zoekt. Als de gegevens niet lijken te kloppen, mag de politie kijken in de Basisregistratie Personen. Het gaat erom dat de politie de verwant informeert over zijn naaste.